Certyfikat doradcy finansowego KNF mogą uzyskać tylko osoby, które spełniają odpowiednie wymagania. Istnieje kilka różnych systemów wynagradzania specjalistów za ich usługi i porady – niektóre mogą prowadzić do różnych konfliktów interesów. Na to, ile kosztuje pomoc doradcy kredytowego, wpływa wiele zmiennych. W niektórych przypadkach wystarczy kilkaset złotych, w innych trzeba zapłacić kilka tysięcy.
Niezależny doradca kredytowy nie jest pośrednikiem czy pracownikiem banku
Niezależny doradca kredytowy w Krakowie, Warszawie i każdym innym zakątku Polski, to inaczej doradca finansowy. Jest specjalistą działającym na własną rękę lub w ramach biura doradztwa finansowego. Jego głównym celem jest pomoc klientom w wyborze najlepszego kredytu dostosowanego do indywidualnych potrzeb. Doradca niezależny musi spełnić określone wymagania.
Do uzyskania niezbędnego certyfikatu KNF potrzebne są:
- ukończenie studiów wyższych lub wykształcenie średnie z maturą;
- min. 3 lata doświadczenia w doradztwie kredytowym lub innym obszarze związanym z kredytami;
- zaliczenie egzaminu potwierdzenia wiedzy z zakresu doradztwa kredytowego organizowanego przez KNF;
- zobowiązanie do regularnego podnoszenia kwalifikacji oraz przestrzegania Kodeksu Etyki Doradcy Kredytowego.
Różnice pomiędzy doradcą a pośrednikiem kredytowym i pracownikiem banku
Pośrednik kredytowy to osoba prawna lub fizyczna, która współpracuje z jednym lub kilkoma bankami w celu sprzedaży produktów finansowych, takich jak kredyty. W przeciwieństwie do niezależnego doradcy pośrednik może być blisko związany konkretnymi instytucjami finansowymi, co wpływa na prezentowane oferty kredytowe. Pośrednicy przedstawiają co najmniej 3 propozycje, z kolei doradcy mają obowiązek współpracować z co najmniej połową banków w kraju. Z kolei pracownicy banków są przez nie zatrudnieni bezpośrednio. Dlatego promują i udzielają kredytów wyłącznie z oferty swojego pracodawcy.
Ile kosztuje doradca kredytowy? Sposoby wynagradzania
Zgodnie z prawem doradca kredytowy nie może być bezpośrednio związany z żadnym spośród banków, których oferty analizuje i przedstawia klientom. Opłatę za świadczone usługi uiszcza potencjalny kredytobiorca, nawet jeśli ostatecznie nie zdecyduje się na skorzystanie z żadnej spośród przedstawionych ofert. Płaci za doradztwo finansowe. Ceny poszczególnych czynności są stałe, a ostateczny koszt zależy między innymi od:
- ilości lub długości spotkań klienta z doradcą;
- rodzaju kredytu, pożyczki lub innego produktu bankowego;
- liczby przedstawionych i analizowanych ofert;
- prowadzenia negocjacji z bankiem;
- pomocy w załatwieniu niezbędnych formalności.
W praktyce doradca kredytowy najczęściej otrzymuje prowizję od banku, w którym klient ostatecznie zaciągnął zobowiązanie – zwykle w wysokości od 2 do 5 procent sumy kredytu. W spisie wszystkich opłat dla kredytobiorcy znajduje się np. rekompensata za działalność doradcy kredytowego. W takim modelu doradca może być zmotywowany do oferowania produktów, które przynoszą mu wyższe prowizje, a niekoniecznie są najlepsze dla klienta. Możliwy jest również system mieszany – zapłata od klienta plus prowizja z banku. Takie sytuacje mogą generować konflikt interesów i wszystkie strony powinny mieć tego pełną świadomość.
Wynagrodzenie doradcy kredytowego a jakość świadczonych usług
Za pomoc niezależnego specjalisty od finansów można zapłacić zarówno kilkaset, jak i kilka tysięcy złotych. Takie sumy mogą być dla wielu osób sporym obciążeniem, ale w zamian powinni uzyskać pełną wiedzę o poszczególnych ofertach oraz związanych z nimi szansach i zagrożeniach. Uzyskanie dokładnej wiedzy o czynnikach ryzyka u pośrednika czy bezpośrednio w banku będzie znacznie trudniejsze. Rzetelny doradca powie o nich wprost, a inni mogą je bagatelizować, by nie odstraszyć klienta.
Nie zawsze najtańsze usługi będą najbardziej opłacalne – doświadczeni fachowcy z dobrą opinią kosztują więcej, ale często w zamian dokładniej wyjaśnią klientowi wszelkie wątpliwości i kruczki prawne albo są w stanie wynegocjować lepsze, indywidualne warunki. Kredytobiorca musi samodzielnie ocenić, czy (oraz ewentualnie jak) sposób wynagrodzenia wpłynie na obiektywizm danego specjalisty.
Materiał promocyjny
